همه ساله در ایام منتهی به اربعین حسینی، زائران و عشاق ثارالله مسیر نجف تا کربلا را به عنوان یک سنت حسنه با پای پیاده طی می‌کنند.
در مسیر زائران موکب‌ها و خیمه‌های فراوانی برای پذیرایی برپا شده است که صحنه‌های بسیار زیبایی را خلق می‌کنند. اکثر مردم قبایل و عشایر مختلف در این مسیر خیمه و چادر برپا کرده و با تمامی دارایی خود حتی به اندازه قرص نان یا با شستن پای زائران به مردم خدمت می‌کنند و این خدمت را برای خود افتخاری بزرگ می‌دانند.
در طول مسیر علاوه بر موکب‌ها و خیمه‌های کوچک، خیمه‌های بزرگ و درمانگاه‌هایی وجود دارد که برای استراحت و درمان مناسب‌تر هستند.
این مسیر از خروجی شهر نجف تا حرم مطهر حضرت عباس(ع) توسط تیرهای روشنایی، از 1 تا 1452 نشانه‌گذاری شده است، فواصل این تیرها از یکدیگر تقریبا 50 متر است که شاخص بسیار خوبی برای زائران پیاده به شمار می‌رود.
در میانه این مسیر شهر حیدریه (خان نص) واقع شده که کلیدی‌ترین نقطه مسیر و محلی برای تأمین امکانات و لوازم و ... است، همچنین حد فاصل حیدریه تا هندیه و سه راهی طویریج، به علت وجود نخلستان‌ها و مسیر‌های فرعی شاهد بیشترین انفجارات بوده است و نسبت به سایر قسمت‌های مسیر باید محتاط‌تر عمل کرد.
